ΟΣΔΕΛ: Μένουμε σπίτι, ταξιδεύουμε με ένα βιβλίο

Οι πρω­τό­γνω­ρες συν­θή­κες που κα­λού­μα­στε να δια­χει­ρι­στού­με απαι­τούν από όλους μας ψυ­χραι­μία, υπευ­θυ­νό­τη­τα και εγρή­γορ­ση. Ο ΟΣ­ΔΕΛ προ­σάρ­μο­σε εγκαί­ρως τη λει­τουρ­γία του στα νέα δε­δο­μέ­να, εφαρ­μό­ζο­ντας όλες τις δυ­να­τό­τη­τες που μας πα­ρέ­χει η τε­χνο­λο­γία. Συμ­βάλ­λου­με με τον τρό­πο αυ­τό στην προ­στα­σία της δη­μό­σιας υγεί­ας, συ­νε­χί­ζο­ντας, στο μέ­τρο του εφι­κτού, απρό­σκο­πτα τη λει­τουρ­γία του Ορ­γα­νι­σμού και την επι­κοι­νω­νία μα­ζί σας.

Επι­πλέ­ον, ο ΟΣ­ΔΕΛ αντι­λαμ­βα­νό­με­νος την κρι­σι­μό­τη­τα της κα­τά­στα­σης, κα­θώς και την ευ­θύ­νη του απέ­να­ντι στα μέ­λη του, συγ­γρα­φείς, με­τα­φρα­στές, εκ­δό­τες, αρ­θρο­γρά­φους επι­στη­μο­νι­κών πε­ριο­δι­κών και δη­μο­σιο­γρά­φους, σχε­δί­α­σε και θα υλο­ποι­ή­σει μέ­σα στις επό­με­νες ημέ­ρες μία ηλε­κτρο­νι­κή κα­μπά­νια, με κε­ντρι­κό σύν­θη­μα «Μέ­νου­με σπί­τι, τα­ξι­δεύ­ου­με με ένα βι­βλίο».

Η εν λό­γω πρω­το­βου­λία αφε­νός, υπο­στη­ρί­ζει την κι­νη­το­ποί­η­ση του Υπουρ­γεί­ου Υγεί­ας, αφε­τέ­ρου συμ­βά­λει στην ανά­δει­ξη του ρό­λου του βι­βλί­ου, το οποίο μπο­ρεί να λει­τουρ­γή­σει, υπό τις πα­ρού­σες συν­θή­κες, ως εναλ­λα­κτι­κή διέ­ξο­δος για εκα­τομ­μύ­ρια συ­μπο­λί­τες μας.

Στην προ­σπά­θεια αυ­τή, η συμ­βο­λή σας εί­ναι κα­θο­ρι­στι­κής ση­μα­σί­ας. Σας προ­τρέ­που­με να στη­ρί­ξε­τε και να μοι­ρα­στεί­τε μέ­σω των κα­να­λιών επι­κοι­νω­νί­ας, που έχε­τε στη διά­θε­σή σας, έντυ­πων και ηλε­κτρο­νι­κών, προ­σω­πι­κών και επαγ­γελ­μα­τι­κών, το μή­νυ­μα και τα δη­μιουρ­γι­κά της κα­μπά­νιας. Με τον τρό­πο αυ­τό θα κα­τα­φέ­ρου­με όλοι μα­ζί να δια­δώ­σου­με το μή­νυ­μα ότι το βι­βλίο εί­ναι, και μπο­ρεί να εί­ναι, «σύμ­μα­χος» στην πε­ρι­πέ­τεια αυ­τή, πη­γή χα­ράς, γνώ­σης και δύ­να­μης.

Τώ­ρα πε­ρισ­σό­τε­ρο από πο­τέ, εί­ναι επι­βε­βλη­μέ­νο να στη­ρί­ξου­με, με τα μέ­σα που δια­θέ­τει ο κα­θέ­νας, τους δη­μιουρ­γούς και τα έρ­γα λό­γου, έτσι ώστε να βγού­με από τη δο­κι­μα­σία αυ­τή ενω­μέ­νοι, πιο δυ­να­τοί και έτοι­μοι για την επό­με­νη ημέ­ρα, που όλοι ευ­χό­μα­στε και ελ­πί­ζου­με να εί­ναι κα­λύ­τε­ρη.