Στη συνέχεια του αφιερώματος «Επιλογή από τις καλύτερες ταινίες 1920–2000» αυτή την Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου, θα προβληθούν δύο ταινίες από τη δεκαετία του 1970.
Παρακαλούμε να είστε στην ώρα σας ώστε να μη ενοχλούνται οι υπόλοιποι θεατές και μην ξεχνάτε να αφήσετε το αυτοκίνητό σας στο κοντινό χώρο στάθμευσης.
Σας περιμένουμε!
Από τη Βιβλιοθήκη
Αλίκη Τσουκαλά
Σημ. Οι προβολές της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Αιγαίου πραγματοποιούνται στο Κτίριο Κορνηλάκη (απέναντι από το Κλειστό Γυμναστήριο Ερμούπολης).
(το προτελευταίο λεωφορειάκι φεύγει στις 21.20 και το τελευταίο στις 22.00)
18.00 | ΑΜΑΡΚΟΡΝΤ (ΘΥΜΑΜΑΙ)
Σινεφίλ 1973 | Έγχρ. | Διάρκεια: 120 ‘
Ιταλική ταινία, σκηνοθεσία Φ. Φελίνι με τους: Μαγκαλί Νοέλ, Αλντο Μπράντσια, Τσίτσο Ινγκράσια, Αλβάρο Βιτάλι
Νοσταλγική αναβίωση των μικρογεγονότων που σημαδεύουν τη ζωή ενός μικρού χωριού της Ιταλίας την εποχή του Μουσολίνι.
[…] Το Amarcord είναι μια γκαλερί ξεκαρδιστικών πορτρέτων. Είναι ένα παγανιστικό μωσαϊκό χαρακτήρων που ζουν στο προπολεμικό Ρίμινι της φασιστικής Ιταλίας. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον σκιαγραφείται με γραφικό τρόπο η επαρχιακή Ιταλία των παιδικών χρόνων του δημιουργού, όπως τελικά η μνήμη του είχε επιλέξει την συγκρατήσει. Ο Fellini μας συστήνει σε αξέχαστους γκροτέσκο χαρακτήρες, προϊόντα μιας πραγματικότητας σύμμεικτης με τη φαντασία και τον παραλογισμό. Τα πρόσωπα του Fellini αποτυπώνονται στη μνήμη μας με ευκολία και παρά την εξωφρενική τους συμπεριφορά γίνονται προσιτά, συμπαθή και αγαπητά και στον θεατή. Η τραβηγμένη στα άκρα συμπεριφορά τους είναι εργαλείο στα χέρια του σκηνοθέτη ο οποίος από τη μια δράττεται της ευκαιρίας να μας παρουσιάσει την παρορμητική ψυχοσύνθεση του λαού του και από την άλλη προβαίνει σε εύστοχα σχόλια πάνω στην κοινωνικές δομές, στους οικογενειακούς δεσμούς και βέβαια στο φαινόμενο του φασισμού. […]
Η ταινία κέρδισε την Χρυσή Σφαίρα και μαζί με αυτή και τα βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης και του National Board of Review. Α! Και τοacademy award for best foreign film. Άλκηστις Χαρσούλη
[…] Η ταινία δεν είναι ιστορικό ντοκουμέντο, είναι ένα μάθημα σε όλους μας και ιδίως στους μεγαλύτερους να ζούμε, να ζούμε όπως θέλουμε, με φαντασία, ευρηματικότητα, πάθος, να γευτούμε τα πάντα. Last but not least η μουσική επένδυση του Nino Rota, ζεστή, μελωδική, τρυφερή. Κωσταντίνος Στυλιανού
Αποσπάσματα κριτικών από το: http://cine.gr
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΣΕΞΤΕ: Λόγω μεγάλης διάρκειας της πρώτης ταινίας η δεύτερη προβολή θα αρχίσει στις 20.30
20.30 | Ο ΚΟΜΦΟΡΜΙΣΤΑΣ (IL CONFORMISTA)
Σινεφίλ 1970 | Έγχρ. | Διάρκεια: 107′
Ιταλική ταινία, σκηνοθεσία Μπερνάρντο Μπερτολούτσι με τους: Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Στεφανία Σαντρέλι, Γκαστόνε Μοσίν, Ντομινίκ Σαντά, Πιέρ Κλεμεντί
Το 1938, ο Μαρτσέλο, ένας τυπικός μεσοαστός που δουλεύει για το φασιστικό καθεστώς, αναλαμβάνει να βρει και να δολοφονήσει στο Παρίσι τον πρώην καθηγητή και μέντορά του.
Ταινία νεανικής δυναμικής, επαναστατικής σκηνοθετικής τόλμης και απόλυτης φιλοσοφικής ωριμότητας, η διασκευή του μυθιστορήματος του Αλμπέρτο Μοράβια είναι ένα κολοσσιαίο, πολυεπίπεδο καλλιτεχνικό επίτευγμα. Από τα σημαντικότερα φιλμ του μεταπολεμικού ευρωπαϊκού σινεμά, φτιαγμένο από το υλικό που είναι φτιαγμένα τα αριστουργήματα.
[…] Μία σπουδή πάνω στον άνθρωπο, τις ηθικές αξίες, τις σχέσεις του φασισμού με την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, και τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που τον περιβάλουν και μια βαθιά πολιτική ταινία – καταγγελία προς τους συμπατριώτες του Ιταλούς που δέχονται αδιαμαρτύρητα χωρίς αντίδραση τα όσα συμβαίνουν στη χώρα τους. Μιλάμε για την υπό φασισμό Ιταλία περί τα 1.930.
Ο ήρωας του Μπερτολούτσι θέλει και προσπαθεί απεγνωσμένα να ακολουθήσει μια φυσιολογική ζωή. Αλλά δεν μπορεί. Δεν ξέρει πως και τι να κάνει.. Πιστεύει ότι το φυσιολογικό είναι η υποταγή, ο συμβιβασμός, ο κομφορμισμός.. Δεν διακατέχεται από κάποια ιδεολογία και δεν ξέρει με βάση ποιον άξονα να κινηθεί.. Οι φασιστικές αντιλήψεις και ιδέες που τον περιτριγυρίζουν (αυτόν και την ίδια την κοινωνία όπου ζει), τον ακολουθούν σε κάθε τι (παντρεύεται μια γυναίκα γιατί έτσι πρέπει, αλλά ποθεί τη νεότερη σύζυγο του πρώην καθηγητή του, που το φασιστικό κόμμα του έχει υποδείξει να δολοφονήσει στο Παρίσι και μάλιστα κατά τη διάρκεια του μήνα του μέλιτος!).
Σε μία χαρακτηριστική σεκάνς, η Dominique Sanda, θα αποκαλέσει τον Τρεντινιάν, σκουλήκι. Ο ίδιος ο Μπερτολούτσι όμως είναι που αποκαλεί “σκουλήκι” τον θεατή.
Στην περιπλάνηση του ήρωα, πανέμορφες εικόνες μας συντροφεύουν, ντυμένες με μία καταπληκτική, δαιδαλώδη αφήγηση. Στο υγρό μπλε το φακού, απεικονίζεται η σαπίλα της πόλης, η αποσάθρωση του ανθρώπου.. Και οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί της πλοκής ολοκληρώνουν τη σύνθεση της αριστουργηματικής σκηνοθεσίας του μέγα Μπερνάρντο!
Η δε, αποκαλυπτική και εξόχως διδακτική σκηνή του φινάλε, αποτελεί σεκάνς ανθολογίας στην ιστορία του σινεμά.
“O Κομφορμίστας” κέρδισε στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1970 το Interfilm Award Recommendation καθώς και το ειδικό βραβείο των δημοσιογράφων. […]
Απόσπασμα κριτικής το: http://greatdirectorsgreatmovies.blogspot.gr
