Φίλες και φίλοι θεατές γεια σας,
Συνεχίζοντας το αφιέρωμά μας στον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και τον Ακίρα Κουροσάβα αυτή την Τετάρτη 4/12/2013, προβάλλουμε δύο από τις καλύτερες ταινίες τους.
Παρακαλώ να έρχεστε στην ώρα σας για να μην ενοχλούνται οι υπόλοιποι θεατές και μη ξεχνάτε να αφήνετε τα αυτοκίνητά σας στο κοντινό χώρο στάθμευσης.
Σας περιμένουμε!
Από τη Βιβλιοθήκη
Αλίκη Τσουκαλά
Σημ. Οι προβολές της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Αιγαίου πραγματοποιούνται στο Κτίριο Κορνηλάκη (απέναντι από το Κλειστό Γυμναστήριο Ερμούπολης)
———————
18.00 | Οι κοινωνούντες 1963 (Winter light – Nattvardsgasterna)
Διάρκεια 88 λεπτά
Σουηδική ταινία
Σκηνοθ.: Ingmar Bergman
Παίζουν: Ingrid Thulin, Gunnar Björnstrand, Gunnel Lindblom
Ο Τόμας, ιερέας σ ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό, έχει χάσει την πίστη του προς το Θεό, συνεχίζει όμως να εκτελεί μηχανικά τα ιερατικά του καθήκοντα. Η Μάρτα, η δασκάλα του χωριού και πρώην ερωμένη του, συνεχίζει να τον πολιορκεί ερωτικά, εκείνος, όμως, αρνείται να την παντρευτεί. Ένας ενορίτης, που ζει κάτω από τον τρόμο μιας επικείμενης πυρηνικής καταστροφής κι έχει χάσει επίσης την πίστη του στο Θεό, ζητά από τον Τόμας να τον βοηθήσει, αλλά τα λόγια του τελευταίου δεν του προσφέρουν καμιά θεολογική παρηγοριά.
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης θεωρούσε αυτή την ταινία ως την καλύτερή του: “Νομίζω πως έχω κάνει μία μόνο ταινία που μού αρέσει πραγματικά, και αυτή είναι Το χειμωνιάτικο φως (Οι Κοινωνούντες). Το κάθε τι είναι ακριβώς όπως το ήθελα σε κάθε λεπτό αυτής της ταινίας” http://www.imdb.com/name/nm0000005/bio?ref_=nm_dyk_qt_sm#quotes
20.00 | Ο κοκκινογένης 1965 (Akahige)
Διάρκεια 185 min
Ιαπωνική ταινία
Σκηνοθ.: Akira Kurosawa
Παίζουν: Toshirô Mifune, Yûzô Kayama, Tsutomu Yamazaki
Το 1820 ο νεαρός γιατρός Νομπόρου ύστερα από λαμπρές σπουδές στο Ναγκασάκι ονειρεύεται να έχει μια λαμπρή καριέρα αλλά προς μεγάλη του απογοήτευση διορίζεται σε ένα δημόσιο νοσοκομείο για τους φτωχούς ασθενείς του Έντο. Εντυπωσια΄σμένος ωστόσο από την προσωπικότητα του διευθυντή του, που έχει το παρατσούκλι “Κοκκινογένης” ο Νομπόρου μαθαίνει σιγά σιγα να αγαπά τη δουλειά του και να συμπαρίσταται με αληθινό ενδιαφέρον στους ασθενείς του. Ανάμεσά τους η περίπτωση ενός ετοιμοθάνατου που κρύβει ένα τρομέρό μυστικό και μιας 12χρονης που ο Νομπόρου σώζει από έναν οίκο ανοχής. Ο Κουροσάβα κάνει ένα μεγαλόπνοο έργο που αποτελεί μεγαλειώδες μάθημα ανθρωπισμού και αλτρουισμού. Επιβλητική και λιτή συνάμα σκηνοθεσία όπου σκηνές ιδιαίτερης συναισθηματικής φόρτισης εναλάσσονται με άλλες ενός ωμού ρεαλισμού όπως ήταν η ζωή στην Ιαπωνία του 19ου αιώνα.
