ΣΙΝΕΜΑ: Προβολές βιβλιοθήκης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Αυτήν την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012 θα προβάλλουμε δύο ακόμα ταινίες στο πλαίσιο του αφιερώματος στον Αλμοδόβαρ και τον Φασμπίντερ. 

Η πρώτη προβολή στις 19.30 και η δεύτερη στις 21.30. 

19.30 | Όλα για την μητέρα μου (1999) Todo sobre mi madre

Διάρκεια: 101 λεπ. 

Σκηνοθεσία, σενάριο: Pedro Almodóvar 

Παίζουν: Cecilia Roth, Marisa Paredes and Candela Peña 

Με καυστικό χιούμορ όπως πάντα, αλλά και μεγάλη σοβαρότητα σύναμμα, το σινεμά του Αλμοδόβαρ γεμάτο αντιθέσεις συμπληρώνεται από μια ακόμα ιστορία γυναικών. 

Η Μανουέλα ζει με τον γιο της Εστεμπαν στη Μαδρίτη και εργάζεται στο τμήμα δωρεάς οργάνων. Το βράδυ των γενεθλίων του Εστεμπαν, αφού παρακολουθούν στο θέατρο την παράσταση «Λεωφορείον ο πόθος» η μητέρα του, υπόσχεται να του πει όλη την αλήθεια για τον πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ. Ο άτυχος όμως Εστέμπαν κυνηγώντας την πρωταγωνίστρια της παράστασης για ένα αυτόγραφο, σκοτώνεται από διερχόμενο αυτοκίνητο. Η Μανουέλα μαζεύει τα κομμάτια της και ξεκινά για Μπαρσελόνα, αναζητώντας τον πατέρα του Εστεμπαν. Εκεί συναντά την παλιά της φίλη Αγράδο, γνωρίζει τη Ρόσα και τις ηθοποιούς Ούμα και Νίνα. Οι γυναίκες αυτές κάτω από περίεργες συνθήκες και αρκετές συμπτώσεις, γίνονται μια γροθιά. Μια γροθιά απέναντι στη ζωή και το θάνατο. Το πένθος, η προδοσία, ο έρωτας και ένα παιδί γεφυρώνουν αυτούς τους τόσο αταίριαστους χαρακτήρες. Η γυναικεία φιλία θριαμβεύει και η ζωή κατά την ταινία, είναι γένους…θηλυκού. 

Η ταινία «Όλα για τη μητέρα μου» είναι αφιερωμένη στη μητέρα του δημιουργού της, σε όλες τις μητέρες, και σε όλους όσους θέλουν να γίνουν μητέρες. Έχει τρία πρότυπα μητέρας, τη στοργική Μανουέλα που υπεραγαπά το γιο της και προσπαθεί να επιβιώσει μετά την απώλεια του, τη Ρόσα που κυοφορεί ένα μωράκι και το καρτερά κάνοντας ότι της υπαγορεύει ο γιατρός για να μην το χάσει αλλά και τη μάνα της που αντιμετωπίζει με κυνισμό τα «μπλεξίματα» της κόρης της και αδιαφορεί μέχρι που «μαλακώνει» τη στάση της ξέροντας ότι η κόρη της είναι οροθετική. Έχει επίσης και τρία πρότυπα γυναίκας που δεν είναι ότι πιο κλισέ. Η Αγράδο είναι πρώην άνδρας που υποβλήθηκε σε εγχείρηση αλλαγής φίλου. Η Ούμα έχει ερωτική σχέση με τη Νίνα αλλά τελικά η τελευταία την αφήνει για κάτι πιο συμβατικό. 

Ο Αλμοδόβαρ υμνεί τη γυναικεία φύση σε κάθε της υπόσταση. Γυναίκες ή όχι εκ φύσεως, οι χαρακτήρες αυτοί είναι πάνω από όλα άνθρωποι, πονούν και διψούν για συντροφικότητα, αλληλοεκτίμηση και υποστήριξη. Πολεμούν τη μοναξιά με κάθε τρόπο και κάθε τίμημα. Βγαίνουν νικητές γιατί κερδίζουν τη ζωή. Η Μανουέλα παίρνει υπό την προστασία της τον γιο της Ροσα μετά το θάνατό της, τον ονομάζει Εστεμπάν και κάνει μια καινούργια αρχή, η Ούμα συνεχίζει την καριέρα της και χωρίς την Νινα. Η ζωή προχωράει με γέλια και με δάκρυα και το νόημά της βρίσκεται στα μικρά, και τα απλά. Στα χαμόγελα και τις αγκαλιές που ανταλλάσσουν οι φίλες στο τέλος της ταινίας. http://cinematia.blogspot.com/2007/07/todo-sobre-mi-madreall-about-my-mother.html

21.30 | Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια, 1978 (In einem Jahr mit 13 Monden) 

Διάρκεια: 124 λεπ. 

Σκηνοθεσία, σενάριο: Rainer Werner Fassbinder 

Παίζουν: Volker Spengler, Ingrid Caven and Gottfried John 

Ένα βασικό θέμα που απασχόλησε τον Φασμπίντερ ήταν η σεξουαλική, και δη ομοφυλοφιλική, ιδιαιτερότητα. Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια (1978) ήταν ένα σπαραχτικό, καθοριστικό φιλμ στα πλαίσια αυτής της προβληματικής. Ο Φασμπίντερ διεισδύει -με συγκινητικό τρόπο- στην ψυχή, και την ψυχολογική, υπαρξιακή και ηθική απόγνωση ενός διαφορετικού, εξοστρακισμένου από την κανονική ζωή, πολύπαθου ανθρώπου. Της Ελβίρας, μιας εγχειρισμένης, μεγαλόσωμης τραβεστί, που εγχειρίστηκε για να κατακτήσει ερωτικά έναν μπλεγμένο σε ύποπτες επιχειρηματικές δραστηριότητες άντρα, που όμως ποτέ δεν δέχτηκε, ούτε καν μετά την εγχείρηση, να της κάνει κάποτε έρωτα… Η Ελβίρα, παγιδευμένη στην πορνεία και σε αδιεξοδικές, βίαια υστερικές σχέσεις, ασφυκτιά, ταπεινώνεται και υποφέρει. 

Υποφέρει πληγωμένη, γιατί δεν μπορεί να εισπράξει την αγάπη και τον έρωτα που της αντιστοιχεί, δικαιωματικά, στη ζωή -έχει μόνο μια καλή φίλη, μια πόρνη. Τσαλαπατιέται, καταπιέζεται, προσβάλλεται κι απορρίπτεται έξω από το πλαίσιο της κοινωνίας μας. Ο Φασμπίντερ ζωγραφίζει με μελανά χρώματα το τραγικό πορτρέτο της Ελβίρας-Έρβιν, σκιαγραφώντας ταυτόχρονα και το γεμάτο αντιθέσεις κοινωνικό χώρο της Φρανκφούρτης. Η Ελβίρα, με την αφοπλιστική αφέλεια και γενναιοδωρία της, οδεύει σταδιακά προς την αυτοκαταστροφή της, προς τον αναπότρεπτο θάνατό της, μιας και η ζωή των άλλων την έχει απορρίψει, οικτρά. 

Ο Φασμπίντερ σκηνοθετεί με οδύνη, συντριβή και ευαισθησία, χρησιμοποιώντας τις οπτικές και ηχητικές αντιθέσεις των πλάνων που συνθέτει. Οι εικόνες του περιέχουν μεγάλη δύναμη, ιδίως στην απεικόνιση της βίας, για παράδειγμα της σφαγής των αγελάδων στο σφαγείο όπου η ηρωίδα δούλευε παλιά, όταν ήταν άντρας. Ή στην απεικόνιση της βίας που ασκείται στο σώμα τής εξίσου αθώας με τα ζώα, Ελβίρας. Στη σκηνή της ξενάγησης στο σφαγείο, η Ελβίρα απαγγέλλει Γκαίτε, στα πλάνα ενός ανυπόφορου κι επώδυνου, για τον θεατή, κοντράστου μεταξύ βίαιης εικόνας και φιλολογικού λόγου οφ. Άλλοτε, μέσα στην εικόνα, ή στην ηχητική μπάντα, συγκρούονται ετερόκλιτα -αν και σημαίνοντα από δραματουργική ή κοινωνική άποψη- στοιχεία, που κάνουν την ταινία πολύ μοντέρνα, αντιπροσωπευτική μιας εποχής, περισσότερο βίαιη και γεμάτη έντονα συναισθήματα. 

Θ.Σούμας http://www.filmfiles.gr/v1/educational/dir/14