Αυτήν την Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012 θα προβληθεί το ψυχολογικό θρίλερ «Η Λέσχη της Απάτης» τουDavid Mamet και ως φόρο τιμής στον Θόδωρο Αγγελόπουλο, θα προβάλλουμε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «Αναπαράσταση».
ΠΡΟΣΟΧΗ: Η πρώτη ταινία θα προβληθεί στις 7.00 μμ και η δεύτερη στις 10.00 μμ.
Παρακαλούμε πολύ να αφήνετε τα οχήματά σας στο κοντινό χώρο στάθμευσης.
Σας περιμένουμε!
Από την Βιβλιοθήκη Αλίκη Τσουκαλά
————- Λίγα λόγια για τις ταινίες
19.00 | Η λέσχη της απάτης (House of Games) 1987 Χώρα παραγωγής: Η.Π.Α. Διάρκεια: 102 λεπ. έγχρ. Σκηνοθεσία: David Mamet Σενάριο: David Mamet, Jonathan Katz Παίζουν: Lindsay Crouse, Joe Mantegna, Mike Nussbaum
[…] Η ψυχανάλυση και η απάτη είναι οι δύο βασικοί θεματικοί άξονες που διατρέχουν το φιλμ, σκηνοθετικό ντεμπούτο του σημαντικού θεατρικού συγγραφέα Ντέιβιντ Μάμετ. Η άποψη του για την πρώτη είναι διττή. Από τη μία τονίζει το περιορισμένο θεραπευτικό βεληνεκές της (υπάρχουν προβλήματα είτε οικονομικής, είτε υπαρξιακής φύσεως που αδυνατεί να λύσει), από την άλλη αποδέχεται την βασική της θέση για την ύπαρξη του υποσυνειδήτου, των ασυνείδητων μηχανισμών που κινούν τις πράξεις μας, τις γλωσσικές παραδρομές (σαρδάμ), κ.ο.κ.(η ηρωίδα του είναι μία ψυχαναγκαστική προσωπικότητα).
Όσο για την απάτη εκεί δεν φαίνεται να έχει κανέναν ενδοιασμό. Γι’ αυτόν όλα είναι μία απάτη. Οι απατεώνες της λέσχης ισχυρίζονται ότι δεν κάνουν παρά μπίζνες (αμερικάνικο έθιμο λένε ειρωνικά). Ο κόσμος των επιχειρήσεων δεν διαφέρει από αυτούς. Και εκεί, η εξαπάτηση του άλλου είναι το επιδιωκόμενο, με στόχο το κέρδος. Η ψυχανάλυση (επιστήμη) εξαπατά όταν δεν αναγνωρίζει τα όριά της και συμπεριφέρεται λες και έχει ανακαλύψει την απόλυτη γνώση.
[…] Ο Μάμετ αναγνωρίζει σοφά το μέγεθος του ψέματος και της απάτης στα οποία είμαστε παγιδευμένοι και προτείνει την συνειδητή αποδοχή της ατελής μας φύσης, την αποδοχή της ελλιπούς κατανόησής μας και την συγχώρεση του εαυτού μας για όλες του αυτές τις αδυναμίες.
Στήνει για αυτό ένα φιλμικό οικοδόμημα, που παρά την ψυχρότητα που αναδύει, μας κερδίζει με την σκηνοθετική του λιτότητα και ακρίβεια, την αφηγηματική του οικονομία, τον πλούτο τον ιδεών που πυροδοτεί, την σωστή ατμόσφαιρα και χώρους, την παιχνιδιάρικη διάθεσή του (θυμίζει το “Κεντρί”), μα πιο πολύ για την απόλαυση που προκαλεί ο τρόπος που μεταχειρίζεται τις αφηγηματικές τεχνικές, για να μας εξαπατήσει και αυτός.
22.00 | Αναπαράσταση (1970) Χώρα παραγωγής: Ελλάδα.. Διάρκεια : 110′. Ασπρόμαυρη Σενάριο, σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος Συνεργασία στο σενάριο : Στρατής Καρράς, Θανάσης Βαλτινός Φωτογραφία : Γιώργος Αρβανίτης Μουσική : Δημοτική μουσική και τραγούδια Ερμηνευτές : Τούλα Σταθοπούλου (Ελένη), Γιάννης Τότσικας (αγροφύλακας), Θάνος Γραμμένος (αδελφός της Ελένης) , Πετρος Χοιδάς (εισαγγελέας), Μιχάλης Φωτόπουλος (άντρας της Ελένης) , Αλέξανδρος Αλεξίου( αστυνόμος), Γιάννης Μπαλάσκας (αξιωματικός της χωροφυλακής), Μερσούλα Καψάλη (κουνιάδα της Ελένης), Νίκος Αλεβράς (Βοηθός Εισαγγελέας), Χρήστος Παληγιαννόπουλος, Τέλης Σαμαντάς , Πάνος Παπαδόπουλος, Τώνης Λυκουρέσης, Θόδωρος Αγγελόπουλος (Δημοσιογράφοι).
Περίληψη
Μετά από χρόνια δουλειά στη Γερμανία, ένας άντρας επιστρέφει στο χωριό του, Τυμφαία της Ηπείρου: μια χούφτα πέτρινα σπίτια σε μια έρημη, τραχιά και αποδεκατισμένη περιοχή από τα τόσα χρόνια μετανάστευσης, όπου μετράνε τις μέρες τους οι λιγοστοί εναπομείναντες κάτοικοι – γέροι, γυναίκες και μικρά παιδιά. Κανένας δεν τον περιμένει, ενώ η κόρη του, στο κατώφλι του σπιτιού, δεν τον αναγνωρίζει. Λίγες μέρες αργότερα, η σύζυγος , με τη βοήθεια του εραστή της, τον σκοτώνει και τον θάβει στον κήπο, φυτεύοντας κρεμμυδάκια πάνω στον τάφο του. Καίει τα ρούχα και τα λιγοστά υπάρχοντά του, και διαδίδει στο χωριό ότι ο άντρας της ξαναέφυγε για τη Γερμανία. Για να κάνει ακόμα πιο πιστευτή την αναχώρησή του και για να δημιουργήσει ένα άλλοθι, φεύγει με τον εραστή της για τα Γιάννενα. Στο ξενοδοχείο δίνουν το όνομα του συζύγου και μιας άλλης γυναίκας. Στο χωριό όμως η ξαφνική αναχώρηση του μετανάστη δημιουργεί υποψίες και γρήγορα θα φθάσει η αστυνομία. Αυτός είναι ο πυρήνας του θέματος που θα αναπτυχθεί μέσα από διαφορετικές έρευνες: τη γραφειοκρατική (της ανάκρισης) που αναζητά έναν ένοχο για να κλείσει την υπόθεση, κι εκείνην μιας ομάδας δημοσιογράφων, η οποία, καταγράφοντας τις μαρτυρίες των κατοίκων, αναδεικνύει το κοινωνιολογικό πλαίσιο που υπέλθαψε αυτή την ιστορία. Το χρονικό του φόνου ολοκληρώνεται με τη σύλληψη της γυναίκας, αλλά η δραματική κοινωνική πραγματικότητα του χωριού παραμένει ανοιχτή πληγή. Η ταινία τελειώνει με την επανάληψη της σκηνής του φόνου. Η αμετάβλητη πραγματικότητα πάνω στην οποία ωρίμασε ο φόνος, παραμένει εκεί.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας παρέχουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλόηγησης.Οι πληροφορίες cookie αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησης και εκτελούν λειτουργίες όπως η αναγνώρισή σας όταν επιστρέφετε στον ιστότοπό μας και βοηθώντας την ομάδα μας να καταλάβει ποια τμήματα του ιστότοπου θεωρείτε πιο ενδιαφέροντα και χρήσιμα.
Απολύτως απαραίτητα cookies
Το αυστηρώς απαραίτητο cookie θα πρέπει να είναι ενεργοποιημένο ανά πάσα στιγμή, ώστε να μπορέσουμε να αποθηκεύσουμε τις προτιμήσεις σας για ρυθμίσεις cookie.
Εάν απενεργοποιήσετε αυτό το cookie, δεν θα μπορέσουμε να αποθηκεύσουμε τις προτιμήσεις σας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που επισκέπτεστε αυτόν τον ιστότοπο θα χρειαστεί να ενεργοποιήσετε ή να απενεργοποιήσετε ξανά τα cookies.
3rd Party Cookies
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Google Analytics για τη συλλογή ανώνυμων πληροφοριών, όπως τον αριθμό επισκεπτών στον ιστότοπο και τις πιο δημοφιλείς σελίδες.
Η διατήρηση αυτού του cookie μας επιτρέπει να βελτιώσουμε τον ιστότοπό μας.
Παρακαλούμε ενεργοποιήστε πρώτα τα απολύτως απαραίτητα cookies ώστε να μπορέσουμε να αποθηκεύσουμε τις προτιμήσεις σας!