Η Κινηματογραφική Ομάδα DPSD παρουσιάζει την ταινία “The Parallax View” στα πλαίσια του αφιερώματος “Post Watergate”, την Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013 στο αμφιθέατρο του 1ου Γυμνασίου Σύρου (Κωνσταντινουπόλεως 2, Ερμούπολη) και ώρα 21:15.
——————–
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Τζο Φραντι είναι ένας μαχητικός και αποφασιστικός δημοσιογράφος που πιστεύει πως πίσω από τις δολοφονίες των δημοσιογράφων που ήταν παρών στην δολοφονία ενός Αμερικάνου γερουσιαστή κρύβεται ο οργανισμός Παράλλαξη, ένα παράξενο θεραπευτικό ινστιτούτο. Για να ανακαλύψει την αλήθεια, θα μπει από μόνος του στο πρόγραμμα θεραπείας της Παράλλαξης.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ:
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτες: Alan J. Pakula
Ηθοποιοί: Warren Beatty, Paula Prentiss, William Daniels, Anthony Zerbe, Hume Cronyn, Περισσότεροι
Διάρκεια: 102′
Έτος προβολής: 1974
Ο σπουδαίος Allan J. Pacula παρουσιάζει το δεύτερο μέρος της «ριλογίας της παράνοιας». Το Parallax view αισθητικά μοιράζεται το κλίμα του Klute, όμως μιλάμε για μια άλλη Αμερική πια. Το σκανδαλο Watergate εχει βγει στην επιφάνεια, και το Hollywood έχει γεμίσει από ταινίες που γοητεύονται από τις υποκλοπές, τις δολοφονίες πολιτικών, τις θεωρίες συνομωσίας.
Το σεναρίο είναι εμφανως επηρεασμένο από τις εικασίες σχετικά με την δολοφονία Kennedy, ότι δηλαδή ο Lee Oswald (επίσημος δολοφόνος του Κέννεντυ ) δεν λειτούργησε μόνος του, δεν ήταν ο τρελός πατριώτης, αλλά ότι από πίσω του βρίσκονταν άλλοι. Η ταινία δίνει μια πειστική εξήγηση για το πώς η θεωρία του loneman («τρελός» μοναχικός άνθρωπος που προχωράει στη δολοφονία μόνο από ατομικά –ψυχολογικά κίνητρα) μπορεί να είναι μια καλοστημένη απάτη
Η κινηματογράφηση παραμένει στοιχείο της πλοκής , «παρεμβάλλεται» με ένα τρόπο που θυμίζει Hitchcock ή ακόμα και Welles. Παρότι ότι η πλοκή είναι ιδιαίτερα σφιχτή, ο Πάκουλα καταφέρνει να βρει παραθυράκια ώστε να δείξει το σκηνοθετικό του ταλέντο. Η φωτογραφία είναι προσεγμένη και υπάρχουν σκηνές που (με τη βοήθεια της μουσικής) δημιουργούν μία μυστηριώδη (και τρομακτική) ατμόσφαιρα. Ο σκηνοθέτης χειρίζεται άψογα το σινεμασκόπ κάδρο, περιορίζοντας το πολλές φορές, χρησιμοποιώντας σκιές.
Η διάσημη σκηνή όπου ο Μπίττυ πραγματοποιεί το τεστ επιχειρεί μια διείσδυση στις «Αμερικάνικες αξίες» όπου τελικά όλες οι πτυχές της προσωπικότητας ενός σύγχρονου μέσου Αμερικανού συνοψίζονται σε 5 σημεία: μητέρα, πατέρας, πατρίδα, εχθρός, ευτυχία…Το μοντάζ αντιπαραθέτει κάτω από τον ίδιο τίτλο αντίθετες εικόνες, στιγμές χαρούμενες ή εφιαλτικές, σκηνές πολέμου με γιορτές, ένα διάχυτο σεξουαλισμό με σκηνές που έχουν έντονο το στοιχείο της κακοποίησης. Η σκηνή του τεστ αποτελεί σχόλιο για τον διττό χαρακτήρα αυτών των «αξιών» που προβάλλεται από το κατεστημένο της χώρας, τη διαφορά ανάμεσα στην επιφάνεια και την πραγματικότητα.
Ο beatty είναι άψογος στο ρόλο, φιλόδοξος, άξεστος, ριψοκίνδυνος, όμως είναι αλήθεια η πλοκή δεν αφήνει πολλά περιθώρια για μια πολύπλευρη εξέταση του χαρακτήρα, το μόνο που μαθαίνουμε για το παρελθόν του ήρωα είναι το πάθος του για το αλκοόλ. και πιθανότατα η σχέση του με συνάδελφο του.
Όσο προχωράει στην διαλεύκανση της υπόθεσης τόσο περισσότερο θυμίζει το πρότυπο του loneman: είναι μόνος του, πιστεύει ότι μια συνομωσία βρίσκεται υπό εξέλιξη, αποφασίζει να δράσει και τελικά πέφτει θύμα των ερευνών του.
Η ταινία τελειώνει πεσιμιστικά όπως έχει τονιστεί αρκετές φορές, δείχνοντας ότι οι «κακοί» πάντα κερδίζουν όμως μένει αναπάντητο ποιοι αποτελούν την Parallax Corp και ποια είναι τα κίνητρα τους, και κυρίως αν τελικά η έρευνα του Φρειντυ ήταν όντως μια υπόθεση ξεσκεπάσματος της εταιρίας ή …άλλη μία «διεκπεραίωση» που έφερε σε πέρας η Parallax Corp.
