Στα πλαίσιο των εκδηλώσεων «Σύρος – Πολιτισμός 2015», η εικαστικός Παναγιώτα Γκίκα παρουσιάζει την ατομική της έκθεση ζωγραφικής, με τίτλο «Η ποιητική εκδοχή του ονείρου», στην έπαυλη Τσιροπινά στην Ποσειδωνία Σύρου, από την 1-10 Ιουλίου 2015.
Εγκαίνια:
Πέμπτη, 2 Ιουλίου 2015 | ώρα: 21.00
Πέμπτη, 2 Ιουλίου 2015 | ώρα: 21.00
Ώρες λειτουργίας (καθημερινά):
17:00 έως 24:00
Με μια ιδιαίτερη αίσθηση ψυχικής έντασης
Έχοντας αναλάβει την επιμέλεια της έκθεσης, ο κριτικός τέχνης Γιάννης Κ. Παπαφίγκος σημειώνει: «Το κυρίαρχο γνώρισμα στη ζωγραφική της Παναγιώτας Γκίκα θα λέγαμε πως είναι μια αντισυμβατική, αλλά, ταυτόχρονα, εκλεκτική αφηγηματικότητα, η οποία, πολλές φορές, αντιπαλεύει τον ίδιο της τον εαυτό, καθώς, μέσα από ανεικονικές και αφαιρετικές εκδοχές μορφών και μοτίβων, δείχνει να ενεργοποιεί ένα περιβάλλον πολυεπίπεδο και, συγχρόνως, αμφίσημο. Ένα περιβάλλον, το οποίο, με τη χρωματική και αρμονική κίνηση που εκπέμπει, φαίνεται να αναμοχλεύει έννοιες, ιδέες, σύμβολα, καθώς αυτά αντικρούονται με τις μυστηριώδεις εκφάνσεις της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας, η οποία, αν και δείχνει να ασφυκτιά κάτω από την επήρεια του πρόχειρου, του επιφανειακού, του τυχαίου και του εφήμερου, εντούτοις τείνει να αποζητά λύσεις και καταστάσεις, που βρίσκονται σε εξέλιξη και διαρκή ανανέωση.
Στην παρούσα έκθεση, η καλλιτέχνιδα παρουσιάζει έργα μεγάλων διαστάσεων, ενώ η χρωματική παλέτα με ακρυλικά – σε εκείνα που έχουν σαν κεντρικό θέμα ένα φυτικό μοτίβο (π.χ. λουλούδι) – είναι πλούσια και σωστά ισορροπημένη ανάμεσα στα θερμά και στα ψυχρά. Αντίθετα, στα υπόλοιπα, τα οποία δουλεύει πάνω σε πανί, με τη βοήθεια ραπιτογράφου και την εναπόθεση, επίσης, ακρυλικών, είναι περιορισμένη, με μόνη εξαίρεση τη διακριτική τοποθέτηση χρυσού, ο οποίος, σύμφωνα με την ίδια, προσδίδει στη σύνθεση χαρακτήρα ιερότητας (βλ. αγιογραφία). Δουλεύει, σχεδόν πάντα, με τη βοήθεια προσχεδίου, το οποίο δείχνει να έχει αρχιτεκτονική δομή, ενώ η επιλογή ενός άξονα, ο οποίος διαπερνά το θέμα και παίρνει τη μορφή ξίφους, δόρατος ή σπαθιού, επιλέγεται, για να τονιστεί η στιβαρότητα της σύνθεσης. Η χειρονομιακή της γραφή, οργανωμένη και σωστά μελετημένη, υπακούει σε κανόνες, προσφέροντας ματιέρες ήρεμες και επίπεδες.
Τα εκθέματα της Παναγιώτας Γκίκα απλώνουν το ευαίσθητο και αραχνοΰφαντο πέπλο τους προστατευτικά και λυτρωτικά για τους περισσότερους από εμάς, εντείνουν με την πάροδο του χρόνου τη γοητεία τους, ενεργοποιούν μηχανισμούς αναπόλησης και δημιουργούν μια ιδιαίτερη αίσθηση ψυχικής έντασης. Σηματοδοτούν τον εσωτερικό διάλογο, που θα επιθυμούσαμε να έχουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό (ο οποίος νοηματοδοτείται από τα στοιχεία και τα σχέδια που εμπεριέχουν) και μετουσιώνουν δημιουργικά τον ιδεώδη χώρο υποδοχής του Άλλου. Αυτός θεωρώ ότι είναι ένας δίκαιος και ορθός προσδιορισμός της τέχνης της και αποτελεί το εικαστικό προσκλητήριο για την κατανόηση και αφομοίωση της εικαστικής της παρακαταθήκης».
Πηγή: naftemporiki.gr
