Η ατομική έκθεση ζωγραφικής του Μιχάλη Μακρουλάκη με τίτλο “Πάπιγκο – Οροπέδιο λιμνών” θα φιλοξενηθεί στο Ερμείον Τέχνης, από 5 Ιουλίου έως 1 Αυγούστου 2014.
“Για μια υπόσχεση κάποιων φανταστικών τοπίων έκανα την πιο εξουθενωτική εκδρομή της ζωής μου.Ήταν αρχή καλοκαιριού του 79, νομίζω! Kάποιοs φίλος, περιέγραψε κάτι μυστηριώδες λίμνες στα 2000 μέτρα ψηλά στα βουνά!
Δεν είχα ιδέα σε τι περιπέτεια έμπλεξα και θυμάμαι τον ενθουσιασμό μου στην ιδέα του ύπνου σε αντίσκηνο που δεν είχα υποστεί ποτέ, αν και από την αρχή δεν ήμουνα και τόσο σίγουρος. Οι ανησυχίες μου δικαιώθηκαν με το παραπάνω, τρεις μέρες απίστευτα ταλαιπωρίας σε όντως μυστηριώδη εξωγήινα τοπία με μικρές μισοαποξηραμένες λίμνες, κακό καιρό, ψιλόβραχο και ένα ασπρουλιάρικο φως να μην επιτρέπει τη φωτογράφιση.
Έμειναν στη μνήμη μου στο τέλος μόνο μερικά ονόματα όπως Πάπιγκο, Τύμφη, Αοτράκα, Γκαμήλα, Βρωμολούτσα, Σμόλικας (νομίζω ότι δεν φτάσαμε μέχρι εκεί) που με τον καιρό έγιναν μυθικά.
Πριν δέκα ίσως και περισσότερα χρόνια ξανασυνάντησα αυτά τα ονόματα σε μια έκθεση της καλής ζωγράφου Μαριλίτσας Βλαχάκη στης Νέες Μορφές. ΔΡΑΚΟΛΙΜΝΕΣ! Ένοιωσα σχεδόν πόνο για κάτι πολύτιμο που έχασα. Και πάλι πριν μερικούς μήνες έπεσα σε μια φωτογράφιση της Αστράκας να καθρεφτίζεται στο νερό της Δρακολίμνης της Τύμφης.
Με τη Βοήθεια του Νίκου Πονηρού και των παιδιών του SyrosToday (γιατί εγώ βαριέμαι λίγο να μάθω), βρέθηκαν πολλές εικόνες από τις Δρακολίμνες στο διαδίκτυο, κάνοντας με πολύ ευτυχισμένο σα να ξαναβρήκα έναν διαφυγόντα έρωτα.
Έτσι κάπως, σαν τάμα, έκανα αυτές τις ζωγραφιές -παραλλαγές κυρίως του ίδιου θέματος- ερευνώντας τις δυνατότητες του ρυθμού του φωτός και του χρώματος, αλλά και σε ανάμνηση εκείνου του φίλου που δεν υπάρχει πια…”
-Μιχάλης Μακρουλάκης
Εγκαίνια
Σάββατο 5 Ιουλίου | 21:00
Ώρες λειτουργίας (καθημερινά):
19:00 – 23:00
——–
Ερμείον Τέχνης
Υπεύθυνη: Υβόννη Χαριτωνίδου
Λεωτσάκου 2, πλατεία Μιαούλη (στενό Κορρέ), Ερμούπολη
Τηλ.: 2281088811
Ο Μιχάλης Μακρουλάκης γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου, το 1940.
Το 1957 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε σπουδές σκηνογραφίας και ενδυματολογίας στο ΑΤΙ (απόφοιτος 1964), με δάσκαλους τους Σ. Βασιλείου, Α. Τάσσο, Γ. Τσαρούχη, Θ. Απάρτη κ.ά. Από το 1963 έως το 1966 εργάστηκε ως σκηνογράφος σε διάφορα αθηναϊκά θέατρα. Το 1971 επισκέφτηκε την Τεχεράνη και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1978.
Στα πρώιμα έργα του απεικονίζει με ρεαλιστικό τρόπο όψεις του ελληνικού τοπίου, την καταγάλανη θάλασσα, τα βραχώδη Βουνά και τα ασβεστωμένα νησιώτικα σπίτια δίπλα στην επιβλητική, ορθόδοξη εκκλησία ενός, κατά τα άλλα, λιτού αρχιτεκτονικά χωριού. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Περσία, δέχεται σαφείς επιδράσεις από τον ανατολίτικο πολιτισμό, και κυρίως από την τέχνη της μινιατούρας. Κτίρια της ισλαμικής περιόδου προβάλλουν στους πίνακες του και συνυπάρχουν με ακέφαλα, γυμνά, αντρικά κορμιά και υπερμεγέθη φρούτα, λουλούδια, φυτά, κοχύλια και έντομα. Στα έργα αυτά, η ακριβολογική προσέγγιση και η εμμονή ακόμα και στην πιο ακραία λεπτομέρεια συνυφαίνονται με μια σαφή διάθεση σουρεαλιστικών συσχετισμών. Αυτό το «πάντρεμα» της φωτογραφικής, ρεαλιστικής καταγραφής με το αντιρεαλιστικό πνεύμα γίνεται το α priori χαρακτηριστικό του καλλιτέχνη από τη δεκαετία του ’70 και μετά. Ταυτόχρονα, κατασταλάζει στην απεικόνιση άδειων, ερημικών χώρων, με έντονη αναγεννησιακή προοπτική, στην αληθοφανή, ψευδαισθησιακή αναπαράσταση του ύφους των αντικειμένων και της μυϊκής ανατομίας των γυμνών αισθησιακών εφήβων, καθώς και στην έμφαση καθημερινών στοιχείων της φύσης, τα οποία δεσπόζουν με το εξωπραγματικό μέγεθος και την ονειρική, μη ορθολογική τοποθέτηση τους στη σύνθεση. (Πηγή)
