“Μάρκος ο Φραγκοσυριανός” στην έπαυλη Τσιροπινά στην Ποσειδωνία

“Μάρκος ο Φραγκοσυριανός”

Μουσική Παράσταση – Αφιέρωμα στον “Πατριάρχη”

του Ρεμπέτικου ΜΑΡΚΟ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ

Ο Στέλιος Βαμβακάρης τραγουδάει Μάρκο στη Σύρα

Ένας ακόμα σταθμός για το πολυταξιδεμένο αφιέρωμα στον Μάρκο Βαμβακάρη, που ξεκίνησε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, από το Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2012. Στη συνέχεια ταξίδεψε στο Ισραήλ και στο Λονδίνο, αποσπώντας πολύ θετικές κριτικές από το κοινό και τα διεθνή ΜΜΕ, όπως ο Guardian και οι Financial Times.

Η μουσική παράσταση που φέρει την υπογραφή της Λίνας Νικολακοπούλου αφήνει να ξεδιπλωθεί σε ένα δίωρο όλος ο μουσικός θησαυρός και το ανεξίτηλο άρωμα των τραγουδιών του Μάρκου Βαμβακάρη.

Τα τραγούδια που αγάπησε όλη η Ελλάδα και περνούν από γενιά σε γενιά θα παιχθούν και θα τραγουδηθούν από φωνές που αγαπούν βαθιά τον Μάρκο. Ο τόπος που ύμνησε στα τραγούδια του γίνεται το ιδανικό σημείο συνάντησης με το έργο του.

Της παράστασης θα προηγηθεί η παρουσίαση του βιβλίου με τίτλο «Μάρκος ο Συριανός» από τους συγγραφείς του, Γιώργο Θανόπουλο και Διονύση Μανιάτη.

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017
Έπαυλη Τσιροπινά, Ποσειδωνία

Ώρα έναρξης 20:30

Τιμή Εισιτήριου 10 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων: Θέατρο Απόλλων (2281085192) και

Επιμελητήριο Κυκλάδων (2281082346)

Επιπλέον πληροφοριακό υλικό

“Σύρα η απάνω χώρα σου με την ανηφοριά σου
με τα πολλά σκαλάκια σου και με τον Σαμπαστιά σου
Με έβγαλες απ’τα σπλάχνα σου μέσα από την καρδιά σου
και ξακουστό σου τόκανα Σύρα μου το όνομά σου”

“Αν θελήσεις να ψάξεις το ρεπερτόριο του Μάρκου, θα είναι σα να μπαίνεις σε ένα μικρό λαβύρινθο. Θα δεις τόσες αποχρώσεις. Τα τραγούδια του μια φορά να τ ’ακούσεις, μένουν για πάντα μέσα σου, ποτέ δεν τα ξεχνάς. Έχουν αιτία, σφραγίδα, χάρισμα, φυσιογνωμία, τιμιότητα, υπόσταση, καρδιά και αγάπη για τους ανθρώπους.

Ο Μάρκος έλεγε ότι ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει δύο πράγματα: την ιστορία του τόπου του – για να ξέρει που περπατάει – και το παιχνίδι της ζωής. Ο Μάρκος ήταν ένας χρονογράφος που τραγούδησε την εποχή του στο ακέραιο. Είχε βγει στη γύρα – μια γύρα που έκανε στις ψυχές των ανθρώπων. Ήτανε δέκτης τρομερός, κεραία. Έγραφε γι’ αυτά που ζούσε στο λιμάνι, γι΄αυτά που ζούσε με τους κλέφτες, με τους χαμένους, γι’ αυτά που ζούσε με τους μάγκες, τα κορόιδα, τους πολυτεχνίτες, τους μπεκρήδες που καίγανε τα σωθικά τους και όλους τους φουκαράδες και τους καταπιεσμένους που ψάχνανε στη μαστούρα και στους τεκέδες να βρούνε τη λήθη και τη λύτρωση. Μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, έγραφε για ό, τι έβλεπε γύρω του. Μίλησε με ειλικρίνεια, πίστευε ότι η αλήθεια θα του δώσει άφεση αμαρτιών.

Οι αλήθειες που είπε είναι για μένα – ακόμα και σήμερα – εντολές ανθρωπιάς. Ό, τι του φαινότανε σημαντικό, το έκανε τραγούδι – και ο Μάρκος και όλοι οι μεγάλοι της μουσικής, όλοι οι θρύλοι. Ο πατέρας μου δεν απομονωνόταν για να εμπνευστεί και να δημιουργήσει. Αντίθετα, έπαιρνε το μπουζούκι του και, σ’ όποιο χώρο και να βρισκόταν, έπαιζε και έφτιαχνε τα τραγούδια του.

Ο Μάρκος μίλαγε μέσ’ απ’ τον στίχο του:

Τι μ’ωφελούν οι Άνοιξες
κι οι ομορφιές του κόσμου
αφού ο κόσμος χάνεται
– ψεύτη ντουνιά –
άξαφνα από εμπρός μου

“Τέτοια έλεγε, όταν τον έπιανε το παράπονο. Όλοι αυτοί που γράψανε τα ευαγγέλια δεινοπαθήσανε και πήραν τη φώτιση απ’ τον πόνο, το φόβο, τη φτώχεια, το τράβηγμα, τις εξορίες, τις αρένες και τα λιοντάρια που τους ρίχνανε οι διώκτες τους. Χοντρό το τράβηγμα του Μάρκου και μακρύς ο δρόμος προς το Γολγοθά – ίσως ο θεός της μουσικής να τον έστειλε επίτηδες στη γη των ανθρώπων για να δεινοπαθήσει και ύστερα να γράψει των τραγουδιών του το ευαγγέλιο και οι στίχοι του να μιλούν για την οδύνη της ψυχής και για τον πόθο.” – Στέλιος Βαμβακάρης

* Από το βιβλίο του Μ.Τσιλιμίδη «Ο Άγιος Μάγκας – Ο Στέλιος Βαμβακάρης μιλάει για τον πατέρα του» (εκδόσεις Κάκτος)

Από το ένα λιμάνι στο άλλο, από τη Σύρα στον Πειραιά

Ο Μάρκος γεννήθηκε στη Σύρα το 1905 και ήρθε να βρει την τύχη του στον Πειραιά το 1917. Όλη του τη ζωή την έζησε ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο λιμάνια που καθόρισαν με μοιραίο τρόπο όλη του την πορεία. Ο ίδιος κουβαλούσε πάντα μαζί του τις μνήμες από τη Σύρα, ο κόσμος του όμως εμπλουτίστηκε από τις παραδόσεις και τους καημούς των προσφύγων που κατέφθασαν στον Πειραιά εκείνα τα χρόνια. Υπήρξε πάντα χειρώνακτας (δούλεψε σα λιμενεργάτης, σα μεταφορέας κάρβουνου, σα σφαγέας κ.α.) και συναναστράφηκε φτωχούς ανθρώπους που έκαναν περιστασιακές δουλειές και δεν είχαν καμιά ασφάλεια επαγγελματική και οικονομική. Ζώντας ζωή δύσκολη και ο ίδιος, μαζί με τους ανθρώπους του μόχθου και του κοινωνικού περιθωρίου, μπόρεσε να γράψει με τρόπο αυθεντικό για τα βάσανα και τις πίκρες τους.

Γιατί θεωρείται Πατριάρχης του Ρεμπέτικου

Το 1933 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο. Το 1935 γράφει την περίφημη «Φραγκοσυριανή». Το 1936 έρχεται η δικτατορία του Μεταξά. Αμέσως μετά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και στη συνέχεια ο Εμφύλιος. Με άλλα λόγια, βίωσε τις πιο δύσκολες στιγμές της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Και είναι εντυπωσιακό ότι παρ’ όλο που έζησε μια σκληρή ζωή, εκφράστηκε τόσο ποιητικά μέσα από τα τραγούδια του. Η Φραγκοσυριανή έγινε το πιο διάσημο χασάπικο στον πλανήτη.

Οι στίχοι του μπήκαν στα χείλια των Ελλήνων, ενώ ο ίδιος αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης όλων των γνωστών συνθετών που επακολούθησαν.

Ποιος δεν έχει σιγοτραγουδήσει το «Χαράματα η ώρα τρεις θα ‘ρθω να σε ξυπνήσω», ή «Μια φούντωση μια φλόγα έχω απόψε στην καρδιά», ή «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν σαν τα λούλουδα του κάμπου».

Η συμβολή του υπήρξε σημαντική γιατί τα ζεϊμπέκικα και τα χασάπικά του συνεχίζουν και σήμερα να μιλούν στην καρδιά μας. Είναι θεμέλιοι λίθοι της συλλογικής ζωής. Άλλωστε ο Βαμβακάρης ήταν αυτός που επέβαλε το τραγούδι με μπουζούκι στην ελληνική δισκογραφία. Πριν τον Μάρκο, ο μπαγλαμάς και το μπουζούκι ήταν υπό διωγμόν, ήταν τα όργανα που παίζαν στα καταγώγια. Οι δικές του ηχογραφήσεις οδήγησαν στην ευρεία αποδοχή αυτής της μουσικής που αγαπήθηκε τόσο πολύ σε όλη την Ελλάδα. Είναι ο Πατριάρχης του Ρεμπέτικου. Μια μορφή που ανήκει στην κοινωνική μας μυθολογία. Κι ας είναι ίσως ο πιο «αφώτιστος» από τους άλλους δημιουργούς του ρεμπέτικου που επακολούθησαν. Οι μεταγενέστεροι πάτησαν σε ένα ήδη στρωμένο δρόμο.

Και σήμερα επίκαιρος ……….. 45 χρόνια μετά το θάνατό του, η μορφή και το έργο του αποκτούν μια αναπάντεχη επικαιρότητα. Ο Μάρκος ήταν αυτός που εξέφρασε, όσο πιο αυθεντικά μπορούσε, τους καημούς των ανθρώπων που ταλαιπωρούνται από τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την απελπισία και ψάχνουν να βρουν έναν τρόπο για να ζήσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια. Τα τραγούδια του μεταδίδουν τόση ανθρωπιά και αλήθεια που μοιάζουν να μας παρηγορούν σε αυτόν το δύσκολο καιρό για τον τόπο.

Τραγουδούν ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ

Στέλιος Βαμβακάρης

Σοφία Παπάζογλου

Απόστολος Ρίζος

Εβελίνα Αγγέλου

Πέτρος Μάλαμας

Συμμετέχουν οι ΝΤΠ – Νέα Τάξη Πραγμάτων

Η Νένα Μεντή διαβάζει αποσπάσματα από το βιβλίο “Μάρκος Βαμβακάρης: Αυτοβιογραφία” της Αγγελικής Βέλλου-Καϊλ.

Παίζουν οι μουσικοί:

Άρης Κούκος – μπουζούκι

Βασίλης Δρογκάρης – ακορντεόν

Μιχάλης Δήμας – μπουζούκι, μπαγλαμάς