Αμέσως μετά την κήρυξη του πολέμου άρχισαν να γράφονται πολεμικά τραγούδια με σκοπό την εμψύχωση και διατήρηση υψηλού ηθικού και φρονήματος τόσο των στρατιωτών όσο και του άμαχου πληθυσμού που βρισκόταν στα μετόπισθεν. Μετά από λίγες εβδομάδες όταν οι πρώτες νίκες του ελληνικού στρατού ήταν γεγονός άρχισαν να γράφονται πολυάριθμα τραγούδια που σατίριζαν το Μπενίτο Μουσολίνι και τους Ιταλούς γενικότερα.
Από το Νοέμβριο του 1940 έως τον Απρίλιο του 1941 (οπότε και οι Γερμανοί έκλεισαν το εργοστάσιο παραγωγής δίσκων της Columbia στην Αθήνα, στον Περισσό) ηχογραφήθηκαν πάρα πολλά πολεμικά τραγούδια τόσο από το χώρο της ελαφράς μουσικής όσο και από ρεμπέτικα και νεοδημοτικά τραγούδια. Καθώς τα πολεμικά τραγούδια από το χώρο της ελαφράς μουσικής αναμεταδίδονταν πάρα πολύ από το κρατικό ραδιόφωνο (που ήταν και μοναδικό την εποχή εκείνη) τα τραγούδια αυτά διαδόθηκαν περισσότερο σε σχέση με αντίστοιχα των υπολοίπων μουσικών ειδών.
Την εποχή εκείνη στο κρατικό ραδιόφωνο δεν αναμεταδίδονταν ρεμπέτικα τραγούδια, καθώς το ρεμπέτικο τραγούδι την εποχή ήταν ένα περιθωριοποιημένο μουσικό είδος. Μεταπολεμικά αναγνωρίστηκε η καλλιτεχνική αξία του ρεμπέτικου τραγουδιού και αποπεριθωριοποιήθηκε. Αρκετά από τα ρεμπέτικα τραγούδια που γράφτηκαν με φόντο το ελληνοϊταλικό μέτωπο διατηρούν την αίγλη τους κόντρα στον χρόνο.
Ας ακούσουμε δύο χαρακτηριστικά τραγούδια της εποχής εκείνης:
Μάρκος Βαμβακάρης & Απόστολος Χατζηχρήστος: Το Όνειρο Του Μπενίτο
Βαμβακάρης και Χατζηχρήστος γίνονται εδώ απολαυστικοί …ονειροκρίτες για τον Μπενίτο Μουσολίνι, προσθέτοντας πρωτοκλασάτη ρεμπέτικη στόφα ενάντια στη φασιστική επεκτατικότητα και τις Mare Nostrum γελοιότητες των Ιταλών. Δίσκος 78 στροφών του 1940, με στίχους του Μίνωα Μάτσα και μουσική από τον Σπύρο Περιστέρη –είναι βασικά παραλλαγή αυτής που έγραψε για το περίφημο άσμα “Ο Αντώνης Ο Βαρκάρης”.
Ο Μπενίτο κάποια νύχτα ζαλισμένος, είδ’ όνειρ’ ο καημένος,
πως βρισκόταν στην Αθήνα σε μια φίνα λιμουζίνα.
Μα σα ξύπνησε και ρίχνει ένα βλέμμα, είπε κρίμα να’ ναι ψέμα,
ένα τέτοιο μεγαλείο, βρε παιδιά δεν είν’ αστείο.
Φέρτε πένα διατάζει και μελάνι, τηλεσίγραφο μας κάνει,
μα του λέμε εν τω άμα, αν βαστάς κάνε το τάμα.
Δεν περάσανε παρά ολίγες μέρες κι οι θαυματουργές μας σφαίρες,
το τσαρούχι κι η αρβύλα κάνουν στο Μπενίτο νίλα.
Βρε Μπενίτο μη θαρρείς για μακαρόνια τα ελληνικά κανόνια,
τα ‘χουν χέρια δοξασμένα παληκάρια αντρειωμένα.
——–
Συνθέτης: Περιστέρης
Έτος ηχογρ.: 1941
Μάρκος Βαμβακάρης & Απόστολος Χατζηχρήστος: Γεια σας φανταράκια μας
Πάλι ο Βαμβακάρης και ο Χατζηχρήστος υπό τους ήχους της ρεμπέτικης μουσικής εμψυχώνουν όλους τους φαντάρους μας που πολεμούσαν κατά του κατακτητή.
Γειά σας φανταράκια μας, πέρα στην Αλβανία,
{Που πολεμάτε με καρδιά με μπέσα και μ’ανδρεία}
γειά σας φανταράκια μας, πέρα στην Αλβανία
Κι εσύ βρε πυροβολικό, που σαν θεριό μουγκρίζεις
{Το θάνατο στους Ιταλούς, καθημερνώς σκορπίζεις}
κι εσύ βρε πυροβολικό, που σαν θεριό μουγκρίζεις
Τους έχεις κόψει τα φτερά, τους έκανες σμπαράλια
{τον Ντούτσε τον ξευτέλισες, τον έχεις κάνει χάλια}
τους έχεις κόψει τα φτερά, τους έκανες σμπαράλια
Τσιάνο γι’αυτό π’ έκανες, γοργά θα μετανοιώσεις
{σαν θα σε πιάσει ο εύζωνας, όλα θα τα πληρώσεις}
Τσιάνο γι’αυτό π’ έκανες, γοργά θα μετανοιώσεις.
