Αυτή την Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016, συνεχίζουμε το αφιέρωμα μας στην προσφυγιά και τη μετανάστευση με την ταινία «Ο δρόμος προς τη Δύση».
Η ταινία είναι στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους.
Οι προβολές της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Αιγαίου πραγματοποιούνται στο Κτίριο Κορνηλάκη (απέναντι από το Κλειστό Γυμναστήριο Ερμούπολης).
Σας περιμένουμε!
Από τη Βιβλιοθήκη
Αλίκη Τσουκαλά
Ο δρόμος προς τη Δύση | 19.30
Ελλάδα, 2003. Σκηνοθεσία-σενάριο: Κυριάκος Κατζουράκης. Φωτογραφία: Αλέξης Γρίβας. Ηθοποιοί: Κάτια Γέρου, Νίκος Κατούφας και διάφοροι μετανάστες. 78 λεπτά.
Τα προβλήματα των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, μέσα από μια εικαστικά συναρπαστική ταινία που συνδυάζει με δεξιοτεχνία το ντοκιμαντέρ με τη μυθοπλασία.
Να ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ (με στοιχεία μυθοπλασίας) που αξίζει να το δει κανείς. Ξεκινώντας με μια μετανάστρια από την πρώην Σοβιετική Ενωση που τριγυρνά τους δρόμους της Αθήνας σ’ αναζήτηση μιας φίλης της, ο γνωστός ζωγράφος Κυριάκος Κατζουράκης προσεγγίζει τους (συχνά παράνομους) μετανάστες στην Αθήνα μ’ ένα εντελώς πρωτότυπο τρόπο, συνδυάζοντας το ντοκιμαντέρ με τη μυθοπλασία, αλλά και τη ζωγραφική με την όλη σκηνοθετική προσέγγιση, για να καταγράψει, με βάση έναν ποιητικό κείμενο της Μάρως Δούκα και της Κάτιας Γέρου (που είναι βασικά και η μόνη ηθοποιός στην ταινία), τα όνειρα, τις ελπίδες, αλλά και τις απογοητεύσεις τους. Πρόκειται για μια σπαρακτική, εικαστικά συναρπαστική (η πολύ καλή, μουντή, μαυρόασπρη φωτογραφία είναι του Αλέξη Γρίβα) ταινία, από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ που μας έδωσε ο ελληνικός κινηματογράφος -η ταινία κέρδισε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ της Διεθνούς Κριτικής (FIPRESCI) στο περσινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. (Μαζί με την ταινία προβάλλεται και η βραβευμένη μικρού μήκους «Skipper Straad» της Ειρήνης Βαχλιώτη).
«Ο δρόμος προς τη Δύση» για τους αναγνώστες μας
Πρόκειται για μια συναρπαστική ταινία, που συνδυάζει με δεξιοτεχνία το ντοκιμαντέρ με τη μυθοπλασία. Πρωταγωνίστρια της ταινίας, η Ιρίνα, μια γυναίκα από την πρώην Σοβιετική Ενωση (συγκλονιστική ερμηνεία από την Κάτια Γέρου, ο μοναδικός ρόλος ηθοποιού στην ταινία), που φτάνει στην Ελλάδα σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, για να πέσει θύμα σεξουαλικού δουλεμπορίου. Η κάμερα παρακολουθεί την Ιρίνα (πρόσωπο που ξεκίνησε από ένα θεατρικό μονόπρακτο της Μάρως Δούκα), ενώ αυτή περιφέρεται στην Αθήνα με αφορμή την εξαφάνιση μιας φίλης της, δίνοντας την ευκαιρία στον εικαστικό Κυριάκο Κατζουράκη να καταγράψει, με μια μικρή DV μηχανή, τις προσωπικές εξομολογήσεις της και μέσα από διάφορα φλας-μπακ να τις συνδέσει με τις πραγματικές ιστορίες μεταναστών στην Αθήνα, ανθρώπων από την Αφρική, την Αλβανία, τη Ρωσία και Κούρδων από την Τουρκία που πήραν «το δρόμο προς τη Δύση», ελπίζοντας σ’ ένα καλύτερο μέλλον.
«Πάντα χρησιμοποιούσα ντοκουμέντα», ανέφερε σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» ο σκηνοθέτης. «Η έννοια του docu-drama, το τι είναι πραγματικό δηλαδή και τι όχι, με απασχολεί χρόνια».
Για να προσθέσει, εξηγώντας το πέρασμά του από τη ζωγραφική στον κινηματογράφο: «Κατ’ ουσίαν, όλα ξεκινούν από τη ζωγραφική, την οποία θεωρώ ένα είδος σκηνοθεσίας». [Πηγή: provoles.gr]
