ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟΛΛΩΝ: Το Αμάρτημα της Μητρός μου

«Το Αμάρτημα της Μητρός μου» του Γεωργίου Βιζυηνού είναι ένα από τα αριστουργηματικά διηγήματα της ελληνικής πεζογραφίας κι ένα σπάνιο κείμενο για την παγκόσμια λογοτεχνία, από το οποίο εμπνεύστηκε για ακόμα μια φορά ο ταλαντούχος Δήμος Αβδελιώδης. 

Κατόπιν της κατανυκτικής συμμετοχής του κοινού από την πρώτη χρονιά παραστάσεων το 2013 σε όλη την Ελλάδα, και αργότερα στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης», και το 2014 στο Θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ, συνεχίζεται και φέτος για Τρίτη χρονιά. 

Tο έργο αυτό του Βιζυηνού, έχει τη δομή ενός αρχαίου δράματος, εμπλουτισμένου με τα πρώιμα ψυχαναλυτικά στοιχεία που αφομοίωσε κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γοτίγγη της Γερμανίας και ενσωμάτωσε δημιουργικά στο έργο του, χωρίς να χάνει καθόλου τον γειωμένο λαϊκό χαρακτήρα του. 

Ο Γιός και η Μητέρα του έργου, έχουν όλα τα στοιχεία των τραγικών ηρώων που εμπλέκονται σε ένα τραγικό συμβάν από τη Μοίρα. Το μόνο που μπορούν να πράξουν οι ίδιοι συνειδητά είναι να κατανοήσουν βαθιά ο ένας τον άλλο, για να επέλθει στο τέλος η συγχώρηση, σαν λύση και σαν κάθαρση. 

Το αυτοβιογραφικό αυτό διήγημα αναφέρεται στις απελπισμένες αλλά μάταιες προσπάθειες της Μητέρας του Βιζυηνού να σώσει από το θάνατο το άρρωστο, μικρό της κορίτσι. 

Οι ενοχές της απώλειας ακολούθως, την ωθούν σε δυο αλλεπάλληλες υιοθεσίες κοριτσιών, που γίνονται όμως η αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν των φροντίδων της. Όταν μεγαλώνουν και γίνονται άνδρες, ακόμα δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτή την άστοχη εμμονή, της μητέρας τους. 

Αργότερα, ύστερα από χρόνια, επιστρέφοντας από τις σπουδές του στη Γερμανία ο μεσαίος της γιός, ο ίδιος ο συγγραφέας, μαθαίνει έκπληκτος από τη μητέρα του, το τραγικό μυστικό της.. 

Ο Γεώργιος Βιζυηνός επιζητά την αμοιβαία κατανόηση και συγχώρεση από τη μητέρα του, αποκαλύπτοντας ο ίδιος την πιο βαθιά του πληγή. 

Πρόκειται για μια τραγικού χαρακτήρα διπλή εξομολόγηση, που ενώ συνήθως κρύβεται επιμελώς στο σκοτάδι, εδώ βγαίνει στο φώς, και περνώντας αγέρωχα ανάμεσα από τις συμπληγάδες της ηθογραφίας και της ηθικογραφίας, γίνεται λόγος δημόσιος και λυτρωτικός, χάρη στο πνεύμα ενός πολύ μεγάλου συγγραφέα. 

Ενός πνεύματος, που έχει συμπεριλάβει και αφομοιώσει μέσα σε όλο το πεζογραφικό του έργο, τα στοιχεία ενός ζωντανού και πηγαίου λαϊκού πολιτισμού που εμπεριέχει τις δυνάμεις της ζωής και της πίστης, να υπερνικούν τις δυνάμεις του θανάτου και της φθοράς. 

Ο Δ. Αβδελιώδης προτείνει με τις παραστάσεις του έναν ανανεωμένο και μοντέρνο τρόπο θεατρικής έκφρασης, που στηρίζεται στη διαύγεια και τη σαφήνεια του νοήματος, χωρίς στοιχεία πειραματισμού. Έτσι η παρακολούθηση της παράστασης γίνεται μια βιωματική εμπειρία για όλους τους θεατές, ανεξαρτήτως ηλικίας ή παιδείας. 

Στις σκηνοθεσίες του Δ. Αβδελιώδη, ενώνεται φορτωμένο αίσθημα και ποίηση, ομορφιά και μυσταγωγία, το νήμα του χθες με το σήμερα. Αριστουργήματα της λογοτεχνίας μεταλλάσσονται σε ένα λαϊκό θέατρο, που παρά την ιδιότυπη γλώσσα τους, απευθύνονται στο ευρύ κοινό μέσα από παραστάσεις που έχουν υμνηθεί από κριτικούς και κοινό και θεωρούνται μαθήματα υποκριτικής, σκηνοθεσίας και θεατρικής διασκευής.

Διδασκαλία ερμηνείας κειμένου, σκηνική όψη, σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης 

Ερμηνεύουν: Θεμιστοκλής Καρποδίνης, Αγάπη Μανουρά 

Μουσική Βαγγέλης Γιαννάκης 

Παραγωγή: anagnorisis, Αστ. Μη Κερδοσκοπική εταιρεία θεάτρου – Κινηματογράφου 

Διάρκεια Παράστασης: 60΄