ΘΕΑΤΡΟ: Η χαμένη τιμή της Κatharina Blum

Εισιτήρια: 10 ευρώ Kανονικό και 8 ευρώ Μαθητικό / Φοιτητικό / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) & Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ) & ΑμεΑ

Μετά από 2 χρόνια επιτυχημένης πορείας στην Αθήνα, «Η χαμένη τιμή της Κatharina Blum» του Heinrich Böll αφήνει την Cinémathèque του Bios και με την ευγενική υποστήριξη της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας ταξιδεύει στην Ελλάδα.

Βασισμένο στο έργο του νομπελίστα γερμανού συγγραφέα Heinrich Böll. Μια παράσταση – αφήγηση της ιστορίας μιας κοπέλας απολύτως καθημερινής, που όμως στην πορεία μετουσιώνεται σε ένα σύμβολο, σε ένα «αρχέτυπο» πίστης και ηθικής.

Η Καταρίνα Μπλουμ, μια νεαρή και ωραία οικιακή βοηθός, γίνεται άθελά της «πρόσωπο της ημέρας»: σ’ ένα αποκριάτικο πάρτι, γνωρίζει και ερωτεύεται τον Λούντβιχ Γκαίττεν που, όπως αποδεικνύεται, καταζητείται από την αστυνομία για διάφορα «εγκλήματα» και «τρομοκρατικές ενέργειες». Έτσι η Καταρίνα βρίσκεται άξαφνα στο στόχαστρο του κίτρινου Τύπου -που εκπροσωπείται από την Εφημερίδα “Die Zeitung”, και κυρίως στο στόχαστρο του αδίστακτου δημοσιογράφου Ταίτγκες. Η ιδιωτική ζωή της ηρωίδας καταστρέφεται. Ο αδίστακτος δημοσιογράφος δημοσιεύει συνεχώς πράγματα που κηλιδώνουν την υπόληψή της και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Η εκδίκηση της Καταρίνα Μπλουμ σε βάρος του έρχεται ως κάθαρση.

Στο έργο περιγράφεται μια πόλη, αν όχι μια ολόκληρη χώρα, όπου οι πολιτικές αναμετρήσεις και συζητήσεις δεν γίνονται στο αρμόδιο όργανο εξουσίας και διακυβέρνησης, αλλά μέσα σε κλειστά ιδιωτικά δωμάτια, μέσω τηλεφωνημάτων -που όλως τυχαίως παρακολουθούνται και από την αστυνομία-, μέσω τις επιρροής που έχουν τα πολιτικά πρόσωπα ή οι φίλοι τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Διαπλοκή, προπαγάνδα, χειραγώγηση. Έτσι διαμορφώνονται οι πολιτικές συνειδήσεις, έτσι «διαμορφώνεται» η κοινή γνώμη… Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας αναγράφει στην αρχή του έργου του: «Tα πρόσωπα και οι καταστάσεις του έργου είναι φανταστικές. Οι όποιες ομοιότητες δεν είναι ούτε σκόπιμες, ούτε τυχαίες, αλλά αναπόφευκτες…» Το σχόλιο του Böll, το 1974, απαράλλαχτο προσαρμόζεται στην Ελλάδα του 2014. 

Ζούμε σε μια χώρα και σε μια ιστορική συγκυρία, όπου ο κρατικός μηχανισμός παραλύει και ο κοινωνικός περίγυρος παραληρεί. Η πνευματική οκνηρία θέλει έτοιμη τροφή για να θρέψει τη λαιμαργία της και γίνεται ο πιο πιστός «καταναλωτής» του junk food που προσφέρουν οι φτηνές ειδήσεις, οι εύκολες κατηγορίες και οι αφελείς κατηγοριοποιήσεις. Το σκοτάδι, ο φόβος, η απελπισία, η οργή, αιχμαλωτίζουν την ύπαρξη που γυρεύει να σκοτώσει ή να σκοτωθεί.

Μια ιστορία: Κάποτε, ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα παιδιά μιας Αφρικανικής φυλής: Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σ’ ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι, θα πάρει όλα τα φρούτα.

Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί. Ύστερα κάθισαν σ’ έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα. Όταν ρώτησε τα παιδιά γιατί το έκαναν αυτό, αφού κάποιο από αυτά θα μπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν…“ Ubuntu” (Ουμπούντου) που στην γλώσσα τους σημαίνει: «Υπάρχω γιατί υπάρχουμε».