Το Κλασσικό Ωδείο παρουσιάζει το αριστούργημα του Giovanni Battista Pergolesi «STΑΒΑT MATER» στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Άνω Σύρο, την Κυριακή 19 Μαρτίου 2017 στις 12.30 μ.μ.
Είσοδος ελεύθερη
Λίγες πληροφορίες:
Το Stabat Mater είναι ένας καθολικός Ύμνος του 13ου αιώνα προς την Παναγία, στον οποίο εξυμνούνται τα δεινά της Αγίας Μητέρας στην Σταύρωση του Υιού της.
Ο Ύμνος Stabat Mater ήταν γνωστός από τα τέλη του 14ου αιώνα και ο Georgius Stella κατέγραψε την λειτουργική χρήση του το 1388. Αλλοι ιστορικοί κατέγραψαν την χρήση του αργότερα στο ίδιο αιώνα και ειδικά στην Προβηγκία, περίπου το 1399, όπου είχε είχε χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια «των ημερών των εννέα πομπών». Ως λειτουργική ακολουθία ο Υμνος Stabat Mater ανεστάλη μαζί με εκατοντάδες άλλες ακολουθίες από το Συμβούλιο του Τριδέντου. Αποκαταστάθηκε στο Συναξάρι από τον Πάπα Βενέδικτο ΧΙΙΙ το 1727 για την Γιορτή των Επτά Dolours της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ο Περγκολέζι συνέθεσε το έργο τις τελευταίες 2 εβδομάδες της ζωής του κλεισμένος σε μοναστήρι της Νάπολη άρρωστος από φυματίωση. Τελικά υπέκυψε στις 16 Μαρτίου 1736. Συνέθεσε το έργο κατά παραγγελία του μαικήνα του Δούκα του Μαναταλόνι ή πιθανότερο κατά παραγγελία μιας Ναπολιτάνικης Αδελφότητας που ήθελε να αντικαταστήσει το άλλο Stabat Mater του Αλεσσάντρο Σκαρλάττι. Ο Περγκολέζι ήταν μουσικοσυνθέτης, βιολιστής και οργανίστας που είχε σπουδάσει στο Ωδείο της Νάπολης και στη σύντομη ζωή του πρόλαβε να συνθέσει 6 όπερες και 2 κονσέρτα για φλάουτο και έγχορδα. Το αριστούργημά του STABAT MATER που περιγράφει τα Πάθη του Χριστού μέσα από τα μάτια της μητέρας του, βασίζεται σε ένα εκκλησιαστικό ποίημα του ΧΙΙΙ αιώνα, στη Γοτθική εποχή και υμνεί την Παναγία που θρηνεί τον Εσταυρωμένο Χριστό. Έχει μελοποιηθεί πολυφωνικά από τους Josquin και Palestrina, ενώ ο Περγκολέζι, ο Ροσσίνι, ο Βιβάλντι ο Βέρντι και πολλοί άλλοι το μελοποίησαν εκ νέου σε μεταγενέστερες εποχές. Χαρακτηριστικό του έργου του Περγκολέζι είναι ο συνδυασμός της τρυφερότητας της έκφρασης και της τελειότητας της μελωδικής γραμμής. Είναι γραμμένο για δύο γυναικείες φωνές, έγχορδα και basso continuo. Ο Περγκολέζι περιόρισε τους σολίστες σε γυναικείες φωνές γιατί ήθελε να αφήσει στις γυναίκες να εκφράσουν το μητρικό πόνο.
Είναι δομημένο ως ιταλική καντάτα του 18ου αιώνα με άριες και ντούο και αποτελείται από 12 μέρη: 1/ Stabat Mater Dolorosa (soprano-alto)-Grave 2/ Cuius animam genentem (soprano)-andante amoroso 3/ O quam tristis et afflicta (soprano-alto)-largetto 4/ Quae moerebat(alto)-allegro 5/Quis est homo (soprano-alto)-largo 6/ Vidit suum dulcem natum(soprano)-a tempo giusto 7/ Eja mater fons amoris –andantino 8/ Fac, ut ardeat cor meum –allegro 9/ Sancta Mater, istud agas (soprano-alto)-a tempo giusto 10/ Fac ut portem (alto)-largo 11/ Inflammatus et accensus (soprano-alto) –allegro 12/ Quando corpus morietur.
