ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΜΗΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΩ ΣΥΡΟ
Μουσική εκδήλωση
Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022, ώρα 20.00
In memoriam πατέρα Γαβριήλ Μαραγκού, τ.Ι
Ανάμεσα στους πολλούς ναούς και τα εξωκλήσια της Σύρου, κάποιοι ξεχωρίζουν για την ιστορία τους, την αρχιτεκτονική τους και τον πλούτο των συναισθημάτων που μας προκαλούν. Ο ναός της Παναγιάς στην Άνω Σύρο είναι ένας από αυτούς, πραγματικό στολίδι για το λόφο και χώρος όπου για τρεις περίπου αιώνες χτυπούσε η καρδιά του μοναστηριού των πατέρων Ιησουιτών.
Ο χρόνος, στο πέρασμά του, πέρα από τους ανθρώπους σημάδεψε και τον ναό της Παναγίας του Καρμήλου. Με τη σημερινή μουσική εκδήλωση εκφράζουμε την επιθυμία μας να συνεχιστεί το έργο αποκατάστασης του εσωτερικού διακόσμου του ναού αλλά και να παρουσιαστεί το πρώτο βήμα εργασιών που πραγματοποιήθηκαν αφιλοκερδώς από τις κυρίες Κατερίνα και Μαρίζα Αγγελοπούλου.
Η μουσική εκδήλωση αποτελείται από δυο ενότητες: Στην μεν πρώτη παρουσιάζονται δυο γνωστοί ύμνοι της ευρωπαïκής κλασικής μουσικής: Ave Maria (Χαίρε Μαρία) του Σούμπερτ και Vergine degli Angeli (Παναγία των Αγγέλων) του Βέρντι από την όπερα Η δύναμη του Πεπρωμένου. Στη δεύτερη ενότητα επιλέχθηκαν, ένας ύμνος για την Παναγία, Tupasy Maria από την περιοχή της Παραγουάης και ένα λαïκό τραγούδι Tonada La lata από την περιοχή του Περού. Η ενότητα αυτή σχετίζεται με την εγκατάσταση των ιησουιτών στην ευρύτερη περιοχή του ποταμού Ρίο ντε λα Πλάτα και την ίδρυση μιας σειράς οικισμών (reducciones de Ιndios, 17ος και 18ος αιώνας) εμπνευσμένες σε μεγάλο βαθμό από τις «ιδανικές πόλεις» που οραματίστηκαν οι ουμανιστές φιλόσοφοι του 16ου αιώνα. Η γοητεία που προκάλεσαν κι εξακολουθούν να προκαλούν αυτές οι κοινότητες των Ιησουιτών σχετίζεται στενά με την ιδεολογική σύγκρουση μεταξύ του μοντέλου της κοινωνίας που επέβαλαν οι Ισπανοί κατακτητές, βασισμένου στην καταναγκαστική εργασία των αυτόχθονων πληθυσμών και στο βίαιο εκπολιτισμό τους, και του μοντέλου κοινοτικής οργάνωσης, αυτόνομης και με σεβασμό στον ιθαγενή πολιτισμό, που πραγματοποιήθηκε από τους Ιησουίτες ιεραποστόλους.
Εκεί, οι Ιησουίτες και οι αυτόχθονες έχτισαν τις περίφημες κοινότητες (reducciones) οι οποίες συνδύαζαν την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική με τις τοπικές παραδόσεις, ενώ παράλληλα αναπτύχθηκε σε συντομότατο χρονικό διάστημα η μουσική εκπαίδευση των αυτόχθονων Ινδιάνων.
Κάθε κοινότητα είχε τη χορωδία της και τους δάσκαλους μουσικής που έπαιζαν διάφορα όργανα, όπως άρπα, βιολί, όργανο, κόρνα, τρομπέτες, φαγκότα και μαράκες. Μουσική και τραγούδι συνόδευαν κάθε στιγμή της ημέρας: λειτουργία, κατήχηση, δουλειά στα χωράφια, ζωή στο σπίτι και προσευχή. Με την εκδίωξη των Ιησουιτών από τους Ισπανούς το 1767, οι μοναχοί άφησαν πίσω τους μια εντυπωσιακή συλλογή μουσικών χειρογράφων.
Τα δυο τραγούδια που θα παρουσιαστούν γράφτηκαν από ανώνυμους αυτόχθονες και ανήκουν στην παράδοση αυτή.
Οι μουσικοί που συμμετέχουν είναι: Aκορντεόν: Νίκος Απέργης, Φωνή: Αγγελική Κοκκίνη, Φωνή: Αγνή Πρίντεζη, Αρμόνιο: Νίκος Ρούσσος.
Απαγγέλλει η ηθοποιός Τιτίκα Βλαχοπούλου.
Διοργανωτής: Καθολική Επισκοπή Σύρου
Γενική επιμέλεια, έρευνα: Μαρία Θηρεσία Δαλεζίου
