ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΠΑΛΛΑΣ: Απαγωγή

ΥΠΟΘΕΣΗ: Η Πατρίτσια ντε Λούκας (Μπλάνκα Πορτίγιο), μία κορυφαία δικηγόρος, βλέπει τη ζωή της να μετατρέπεται σε εφιάλτη, όταν ο κωφάλαλος γιος της Βίκτορ εξαφανίζεται από το σχολείο χωρίς κανένα ίχνος. Λίγες ώρες μετά, το παιδί εμφανίζεται γεμάτο μώλωπες και καταϊδρωμένο, ισχυριζόμενο πως το απήγαγε ένας άντρας, από τα χέρια του οποίου κατάφερε να δραπετεύσει. Η αστυνομία κινητοποιείται και αφού δείξει φωτογραφίες υπόπτων στον μικρό Βίκτορ, ο κύριος ύποπτος συλλαμβάνεται. Ωστόσο, τα αποδεικτικά στοιχεία δεν είναι ακλόνητα και ο υποτιθέμενος απαγωγέας αφήνεται ελεύθερος από την αστυνομία. Η Πατρίσια, φοβισμένη για την ασφάλεια του γιου της, παρασύρεται και υποκύπτει, ως μητέρα, σε κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ πριν: παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια της. Η κατάσταση κλιμακώνεται εκτός ελέγχου και οι συνέπειες είναι απρόβλεπτες…

Η ταινία είναι ένα αγωνιώδες θρίλερ που αντανακλά τον σημερινό κόσμο. Είναι ένα πορτρέτο της χαμένης αθωότητας. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί πια, αλλά άνθρωποι με αδυναμίες, φιλοδοξία και έναν εγωισμό που τους κάνει αυτό που είναι.

Μπορούμε να ρίξουμε το φταίξιμο σε έναν λαμπρό δικηγόρο που μετά από χρόνια ως δημόσιος συνήγορος υπερασπιζόμενος μικροεγκληματίες, βιαστές και κλέφτες, γνωρίζοντας ότι είναι ένοχοι, επιλέγει να υπερασπιστεί το ίδιο είδος ανθρώπων, αλλά κερδίζοντας χρήματα;

Ποια είναι τα ηθικά όρια του συστήματος μας; Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Μπορεί η αγάπη μιας μητέρας να ξεπεράσει τους κανόνες για να προστατέψει τον γιο της; Τι περιμένουμε από τους άλλους;

Αυτές οι σκέψεις τροφοδότησαν την ταινία. Ως σκηνοθέτης προσπάθησα να οραματιστώ μια ταινία έχοντας όλα αυτά στο μυαλό μου. Τεράστια κτίρια, όπως τράπεζες, αστυνομικά τμήματα και δικαστήρια, που εκπροσωπούν το σύστημα, σχηματίζουν έναν δυσοίωνο λαβύρινθο, όπου οι χαρακτήρες χάνονται, καθώς προσπαθούν να βρουν την έξοδο. Όλοι προσπαθούν για το καλύτερο, αλλά τελικά αποτυγχάνουν. Πιστεύω ότι οι χαρακτήρες είναι η πιο συναρπαστική πτυχή της ταινίας, αμφιλεγόμενοι, δύσπιστοι και πονηροί.